به گزارش واحد مرکزی خبر،حسین نهاوندیان در همایش مدیریت افزود: برداشتن این تحریم ها می توانست سالها طول بکشد، همانطور که بعضی از کشورهای تعریف شده دیگر چنین مشکلی داشتند.

رئیس دفتر رئیس جمهور تاکید کرد: دستاورد مهم مذاکرات ژنو این بوده است که گام نهایی را تعریف می کند و در صورت نهایی شدن توافق ها، مجموعه مصوبه های تحریمی در قالب یک بسته برداشته می شود.

وی گفت: دراین مذاکرات نخستین بار داشتن برنامه هسته ای همراه غنی سازی به عنوان یک واقعیت برای ایران شناسایی شد و با این توافق گامهای اولیه در رفع تحریم ها از جمله در پتروشیمی و خودرو و حمل و نقل و بانکداری برداشته شده است.

نهاوندیان با اشاره به ضرورت بهبود فضای کسب و کار و جذب سرمایه های خارجی و حفظ سرمایه های داخلی گفت: اگر فضا مساعد نباشد کالاهای ایرانی را در جای دیگر تولید و وارد می کنند همانطور که خیلی از کالاهای ایرانی در چین تولید و وارد شد.

وی افزود: خیلی از سرمایه های ما به کشورهای همسایه رفته و آنجا کالا تولید و وارد کشور می شود که از عوارض نامساعد بودن فضای کسب و کار است.

جام جم:سوءتفاهمی که باید برطرف شود

«سوءتفاهمی که باید برطرف شود»عنوان یادداشت روز روزنامه جام جم به قلم مهدی فضائلی است که در آن می خوانید؛استقبال رئیس جمهور از نقد، فرصت مغتنمی است برای روزنامه نگاران و اهل قلم تا سخنان و مواضع، و مهم تر از همه، رفتار دولت و دولتمردان را به بوته نقد بسپارند و شرایطی را فراهم کنند برای سنجیده تر سخن گفتن، دقیق تر موضع گرفتن و صحیح تر رفتار کردن. امید آن که نقدمان سازنده، محترمانه و مستدل باشد و نه ویرانگر، هر چند برخی نقد غیرویرانگر را نقد نمی دانند!

چهارشنبه شب گذشته، دکتر روحانی مهمان اهالی هنر بود تا هم سخن و درد دل آنها را بشنود و هم دیدگاه ها و رویکرد دولت یازدهم به این قشر فرهیخته و مؤثر را تبیین کند.

از حواشی این دیدار می گذریم و به اختصار به برخی فرازهای سخنان رئیس جمهور می پردازیم.

1) «تقسیم هنرمندان به هنرمندان ارزشی و غیرارزشی بی معناست» این یکی از فرازهای مهم سخنان ایشان در جمع هنرمندان بود.

سخنی که با این جمله مورد تاکید قرار گرفت که «هنر همیشه خوب است، چون هنر، همان خوبی است».

این سخنان، پرسش های متعددی را به ذهن متبادر می سازد.آیا از نظر رئیس جمهور اساسا چیزی بنام ارزش و غیرارزش وجود ندارد؟ آیا هر اثر هنری، به صرف هنر بودن، ارزشی است؟ و یا هنر غیر ارزشی را اساسا نباید هنر دانست؟

اگر جناب دکتر روحانی اشاره ای می کردند که بشود از آن گزینه سوم را برداشت کرد، نگرانی برطرف می شد و سوء تفاهمی بوجود نمی آمد، هرچند باب مباحث نظری بازبود! اما آنچه ممکن است از سخن رئیس جمهور برداشت شود، خصوصا با توجه به این جمله که «هنر همیشه خوب است، چون هنر همان خوبی است» این است که آقای دکتر روحانی هر اثر هنری را ارزشی می دانند!

آیا این نظر تداعی کننده نگاه پرمساله و غیردینی «هنر برای هنر» در مقابله با «هنر مفید» نیست؟ نظری که هنر را همچون خدایی می داند که باید فقط به خاطر خودش پرستش شود و نباید از آن انتظار سود و منفعت داشت و در راستای هدفی قرار گیرد. طرفداران این نظر که مکتب پارناس را پایه گذاری کردند هنر و زیبایی را هدف نهایی می دانستند که بالاترین هدف هستند و نمی توانند وسیله ای برای رسیدن به اهداف دیگر شوند. یکی از جملات معروف پیروان این مکتب عبارتست از: «هنر برای هنر به معنی هنری آزاد و فارغ از هرگونه نگرانی و دل مشغولی بجز زیبایی.»

بر این اساس تکلیف آثار هنری ضداسلامی، ضدبشری و ضدایرانی در حوزه سینما، موسیقی و ادبیات که خصوصا در سال های اخیر رو به فزونی گذاشته است، چه می شود؟ آیا آثاری مثل «300» یا «بدون دخترم هرگز» ارزشی است؟ کاریکاتورهای علیه پیامبر اسلام یا شعر و موسیقی های علیه ائمه اطهار یا صدها اثر هنری ضداخلاقی که در دنیا تولید می شود، چطور؟ تردیدی نیست که رئیس جمهور نه این آثار را ارزشی می داند و نه تولیدکنندگان آنها را مستحق تقدیر؛ پس چرا بگونه ای سخن گفته می شود که امکان برداشت های سوء را فراهم بیاورد؟

2) جناب دکتر روحانی در دو جا ازسخنان خود به کارکنان دولت (قاعدتا کارمندان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که می تواند به بقیه کارمندان نیز تعمیم یابد) تعریض داشتند! از جمله دردفاع از انجمن های صنفی، که آنها را از کارمندان یک وزارتخانه «بیشتر عاشق ایران و کشور» توصیف کردند.

در این که بسیاری از اهالی هنر و اعضای انجمن های صنفی عاشق ایران هستند تردیدی نیست، اما این که کارکنان دولت را تخفیف بدهیم تا اهالی هنر را تعظیم کرده باشیم جای تامل است!

ضمن این که از این سخنان بوی شانه خالی کردن دولت از وظایف و مسئولیت های جدی خود در عرصه فرهنگ و هنر استشمام می شود. وظایف و مسئولیت هایی که قانون اساسی متوجه حاکمیت کرده که قوه مجریه هم بخش مهمی از آن است.

«ایجاد محیط مساعد برای رشد فضائل اخلاقی براساس ایمان و تقوی و مبارزه با تمام مظاهر فساد و تباهی» از وظایف دولت جمهوری اسلامی است که در اصل سوم قانون اساسی به آن تصریح شده است.

همچنین اصل هشتم قانون اساسی «دعوت به خیر، امر به معروف و نهی از منکر» را وظیفه ای همگانی و متقابل دانسته که «برعهده مردم نسبت به یکدیگر، دولت نسبت به مردم و مردم نسبت به دولت» می باشد.

3) پایان بخش این سطور، مروری بر نگاه امام راحل و بنیانگذار جمهوری اسلامی، حضرت امام خمینی(ره) است به هنر.

ایشان در سال پایانی عمر با برکت خویش طی پیامی به هنرمندان، نگاه ناب اسلامی به هنر را بیان کردند تا برای همیشه تکلیف این موضوع را روشن کرده باشند. این سخنان را می خوانیم تا نسبت سخنان رئیس جمهور محترم را با آن پیدا کنیم، بویژه این که ایشان خود در این دیدار از امام تجلیل و به نقش معظمٌ له در گسترش هنر پس از انقلاب اسلامی اشاره کردند.

«تنها هنری مورد قبول قرآن است که صیقل دهنده اسلام ناب محمدی ـ صلی اللّه علیه و آله و سلم ـ اسلام ائمه هدی ـ علیهم السلام ـ اسلام فقرای دردمند، اسلام پابرهنگان، اسلام تازیانه خوردگانِ تاریخِ تلخ و شرم آور محرومیت ها باشد. هنری زیبا و پاک است که کوبنده سرمایه داری مدرن و کمونیسم خون آشام و نابود کننده اسلام رفاه و تجمل، اسلام التقاط، اسلام سازش و فرومایگی، اسلام مرفهین بی درد و در یک کلمه «اسلام آمریکایی» باشد.

هنر در مدرسه عشق نشان دهنده نقاط کور و مبهم معضلات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، نظامی است... .

و هنرمندان ما در جبهه های دفاع مقدسمان اینگونه بودند تا به ملأ اعلا شتافتند. و برای خدا و عزت و سعادت مردمشان جنگیدند؛ و در راه پیروزی اسلام عزیز تمام مدعیان هنر بی درد را رسوا نمودند.»

خراسان:چرا اقتصاد دانش بنیان پا نمی گیرد!؟

«چرا اقتصاد دانش بنیان پا نمی گیرد!؟»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم حمیدرضا ایمانی مقدم است که در آن می خوانید؛چندی پیش و به مناسبت هفته پژوهش فرصتی دست داد تا از نمایشگاه اختراعات و دستاوردهای شرکت های دانش بنیان سازمان بسیج علمی، پژوهشی و فناوری بازدیدی داشته باشم. مشاهده برون دادها و ابتکارات افراد و شرکت های غالبا جوان، ضمن تقویت احساس هویت و توانمندی های نخبگان ایرانی، گویای مشکلات و مسائل این عرصه حیاتی در کشورمان نیز می باشد. یکی از شرکت های حاضر در این نمایشگاه برای اولین بار در کشور و پس از سال ها تلاش توانسته بود پودر رنگ مشکی برای چاپگر (پرینتر) تولید نماید، جالب آن جا بود که مبدع این طرح تا مرحله طراحی ماشین آلات خط تولید پیش رفته بود و باز جالب تر آن که پس از دوازده سال تلاش این بازنشسته آموزش و پرورش و فرزند جوانش، مجوز تولید (پروانه بهره برداری) این پودر را دریافت و در یک شهرک صنعتی شروع به فعالیت کرده و نمونه های تولیدی خود را با بسته بندی مناسب در نمایشگاه عرضه نموده بودند؛ تست های فنی و نمونه های چاپ شده نشان می داد که کیفیت این پودر کاملا با نمونه های خارجی قابل رقابت است و البته قیمت آن حدود 30 درصد ارزان تر! حتما با خود می گویید این واحد صنعتی دانش بنیان در طول نزدیک به 6 ماه فعالیت خود بازار خوبی را کسب کرده و توانسته به درآمد مناسبی دست پیدا کند؛ اما جالب است که این شرکت دانش بنیان اساسا نتوانسته محصول خود را وارد بازار رقابت کند و فروشی داشته باشد!

واقعیت آن است که از ظاهر آرام و دانشمندگونه این پدر و پسر که پس از دستیابی به فرمول تولید پودر باز هم آرام ننشسته اند و حتی ماشین آلات تولید آن را با وجود نمونه های خارجی، خود ابداع نموده اند؛ نمی توان انتظار بازاریابی و فروش محصول و آشنایی با تکنیک ها و ابزارهای توسعه بازار را داشت. آنان صرفا توان ابداع و ابتکار و اختراع داشته اند و البته همت نموده و واحد تولید این محصول را نیز با فروش منزل مسکونی شان راه اندازی کرده اند و اکنون بیش از هر چیزی به بدهی های شان فکر می کنند!

این داستان و بسیاری از نمونه های شبیه آن برای افراد آشنا با عرصه علم و فناوری موضوع جدیدی نیست، در ادبیات مدیریت فناوری و نوآوری گفته می شود که در مسیر شکل گیری ایده تا مرحله آخر که بازار است، چیزی به نام دره مرگ فناوری وجود دارد که به طور متوسط حدود 70 درصد ایده ها در آن قربانی می شوند و فرصت حضور در بازار را نمی یابند. عناصری نظیر: سیاست گذاری های درست علم و فناوری در دولت، نحوه آموزش و تربیت کارآفرین در نظام آموزش و پرورش و آموزش عالی، حمایت ها از شرکت های دانش بنیان، ارتباط صنعت و دانشگاه توانمندی واحدهای تحقیق و توسعه در بخش تولید، مکانیزم های ارجاع مسائل به افراد خلاق و صاحب ایده و نهادسازی های مناسب نظیر پارک های فناوری و مراکز رشد، فن بازارها، کلینیک های مشاوره، صندوق های سرمایه گذار خطرپذیر و ... مولفه هایی هستند که به میزان قوت آن ها در کشورهای مختلف، مرگ و میر ایده ها قابل کنترل و کاهش خواهد بود.

هر چند در سال های اخیر به ویژه با تاسیس معاونت علمی و فناوری رئیس جمهور و بنیاد ملی نخبگان گام های موثری در این عرصه برداشته شده است، اما برای رسیدن به قله راه بسیار باید پیمود. یکی از محورهایی که خلاء آن در نمونه مورد مثال و بسیاری دیگر از شرکت های دانش بنیان به وضوح قابل مشاهده است، مسئله بازاررسانی و بازاریابی محصولات و ابداعاتی است که مسیر تست ها و نمونه سازی ها را طی نموده و آماده ورود به بازار است. طبیعی است که از اغلب افراد صاحب طرح و نوآوری نمی توان انتظار مدیریت بنگاه اقتصادی و اقداماتی نظیر بازاریابی را داشت و تجربه در بسیاری از موارد نشان می دهد که ورود این افراد به بازار و دریافت تسهیلات و ... بیش از آن که منجر به حمایت از آنان گردد، نخبه صاحب ایده و فعال را به نخبه مقروض و ورشکسته تبدیل می کند.

اما چه باید کرد!؟ برخی راهکارهایی که در دنیا و بعضا کشور ما در این زمینه تجربه شده است البته با رعایت شرایط خاص هر ایده می تواند قابل تامل باشد. اولویت دادن خریدهای دولت و بخش عمومی از شرکت های دانش بنیان برای ایجاد بازار اولیه آنان و شکل گیری قوام کار می تواند گام موثری در این زمینه باشد. فروش امتیاز طرح ها به تولیدکنندگان داخلی و خارجی با رعایت قیمت گذاری صحیح و حقوق مالکیت فکری صاحب ایده از دیگر اقداماتی است که در برخی موارد قابل اجراست. شکل دهی به شبکه مشاوران و یا کلینیک های مشاوره ای تخصصی و منطقه ای در موضوعات تولید، منابع انسانی، بازاریابی و ... تجربه ای قابل تکرار است که می تواند توان این شرکت ها را چند برابر نماید. حضور کارآفرینان باتجربه که اغلب علاقه مند به ارائه تجارب خود به جوانان نیز می باشند از دیگر اقداماتی است که در این زمینه باید مدل شود و محقق گردد.

هدف گذاری اقتصاد ایران به سوی تولید محصولات دانش بنیان و با ارزش افزوده بالا و جایگزینی این حوزه استراتژیک با درآمدهای نفتی از جمله آمال دست یافتنی است که با زدودن موانع تحقق اقتصاد دانش بنیان قابل اجراست. امید است با توجه بیشتر دولت و نهادهای متولی این امر نظیر پارک های علم و فناوری و مراکز رشد دانشگاهی و ... به این مهم بتوان آثار ملموس تری را از تحقق اقتصاد دانش بنیان در صحنه واقعی زندگی مردم شاهد باشیم.

کیهان:آن سوی اشک ها و لبخندها !

«آن سوی اشک ها و لبخندها!»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم  حسین شریعتمداری است که در آن می خوانید؛
1- وقتی برای اولین بار، بعد از انتشار متن توافقنامه ژنو به تحلیل محتوای آن پرداختیم و با ارائه اسناد و شواهدی، به این واقعیت تلخ اشاره کردیم که توافقنامه ژنو غیر از یک دستاورد- اثبات غیر قابل اعتماد بودن آمریکا- دستاورد دیگری نداشته و ندارد،

برخی از مسئولان محترم و بسیاری از جریانات سیاسی- با سلیقه های متفاوت- ابرو در هم کشیدند که «چرا کیهان ساز مخالف کوک می کند و توافقنامه ای را که با تلاش پی گیر و شبانه روزی تیم هسته ای کشورمان به دست آمده است، بی حاصل می داند» و در برخی از بخش های خبری صدا و سیما گزارشی پخش شد که در آن  تصویری از یادداشت کیهان  به نمایش درآمده و توصیه شده بود که (کیهان) آب به آسیاب دشمن نریزد! این همه در حالی بود که کیهان تلاش بی وقفه تیم هسته ای کشورمان را شایسته قدردانی می دانست ولی با استناد به آنچه در متن توافقنامه آمده است و در یادداشت ها و گزارش های متعدد- از جمله یادداشت روز کیهان 92/9/11 با عنوان «نه کلاهک،  نه کلاه»- به آن پرداخته بود، بر این باور بود که حریف از صداقت و خوشبینی طرف ایرانی سوء استفاده کرده و اهداف 10 سال بر زمین مانده خود را در توافقنامه جای داده است.

بدیهی است که توافقنامه ای با ویژگی یاد شده نباید و نمی توانست مخالفت رژیم اشغالگر قدس را در پی داشته باشد ولی نتانیاهو در یک بازی زرگری تظاهر به مخالفت کرد. مخالفتی که بعدها روزنامه صهیونیستی «معاریو» به نقل از هیلاری کلینتون به هماهنگی آن با آمریکا اعتراف کرد. اما، شماری از دولتمردان محترم این مخالفت را جدی تلقی کرده و استدلال کیهان را که با شواهد غیرقابل تردید همراه بود نادیده گرفتند. همان روزها، روزنامه انگلیسی گاردین، تیتر زد که فقط کیهان و اسرائیل از توافقنامه ژنو ناراضی هستند! و در توضیح خبر نوشت «در همه دنیا تنها دو نفر با توافقنامه ژنو مخالف هستند، بنیامین نتانیاهو در تل آویو و حسین شریعتمداری در تهران»! و پس از آن شبکه فارسی زبان بی.بی.سی و برخی رسانه های آمریکایی و عربی با آب و تاب به این توهم دامن زدند و در داخل نیز با همین مضمون علیه کیهان شعار ساختند و به آن پرداختند!

امروزه اما، شماری از دست اندرکاران محترم توافقنامه ژنو و برخی دیگر از مسئولان محترم نظام، ناخشنودی خود از توافقنامه را پنهان نمی کنند و به تصریح یا به تلویح، از نامتوازن بودن «داده ها» و «گرفته ها» سخن می گویند و البته به زودی برای همه کسانی که دستی از دور بر آتش دارند نیز مشخص می شود که حریف در مقابل حسن ظن فرزندان انقلاب دست به خیانت زده و در پی آن بوده است که قورباغه رنگ کرده را به جای قناری بفروشد!

2- این روزها، آمریکا ترفند دیگری نیز در آستین دارد و آن طرحی است که در مجلس سنای آمریکا کلید خورده و تاکنون به امضای 55 تن از مجموعه 100 سناتور عضو سنا رسیده است و بر اساس خبر دیروز سی.ان .ان تعداد سناتورهای موافق این طرح به 77 نفر خواهد رسید. این طرح با عنوان «ایران عاری از سلاح اتمی» ارائه شده و موضوع آن، وضع تحریم های بیشتر و شدیدتر علیه ایران اسلامی است و تاکید شده اجرای این طرح در صورتی است که جمهوری اسلامی ایران از پذیرش توافق ژنو خودداری کند و یا یک توافق نهایی قابل قبول را نپذیرد! اوباما گفته است در صورت تصویب این طرح، با استفاده از اختیارات قانونی خود، آن را وتو خواهد کرد ولی بر اساس قوانین آمریکا، اگر تعداد سناتورهای موافق طرح به دو سوم (66 نفر) برسد، رئیس جمهور حق وتو کردن آن را ندارد.

این طرح بعد از آن کلید خورد که از یکسو، اشک تمساح نتانیاهو در تظاهر به مخالفت با توافقنامه ژنو کارایی خود را از دست داد و از سوی دیگر مخالفت های مستند با توافقنامه، احتمال اصرار ایران بر تجدیدنظر در مفاد آن را قوت بخشید.

توافقنامه، احتمال اصرار ایران بر تجدیدنظر در مفاد آن را قوت بخشید.
گفتنی است وزیر خارجه کشورمان تاکید کرده است که وضع تحریم های جدید مرگ توافقنامه است.
3- حالا در متن طرح یاد شده دقت کنید! چه می بینید؟ در متن طرح آمده است اجرای آن، یعنی وضع تحریم های بیشتر و شدیدتر، در صورتی است که جمهوری اسلامی ایران از پذیرش و اجرای توافقنامه ژنو خودداری کند! آیا این سؤال به ذهن خطور نمی کند که مگر اهمیت توافقنامه ژنو و منافع آن برای آمریکا تا چه اندازه است که برای وادار کردن ایران به اجرای مو به موی آن، همه توان دولت و کنگره و سنا و سیا و غول های رسانه ای خود را به صحنه آورده است؟ و آیا غیر از این واقعیت تلخ که تقریباً تمامی بندهای توافق ژنو علیه برنامه هسته ای ایران تنظیم و تدوین شده است، می توان پاسخ دیگری برای این سؤال یافت؟! چرا آمریکا به عنوان کینه توزترین دشمن ایران اسلامی باید تا این اندازه نگران باشد که مبادا جمهوری اسلامی ایران از پذیرش توافقنامه ژنو سر باز زده و خواستار تغییر و یا اصلاح آن شود؟! تأکید دوباره - بخوانید چند باره- بر این نکته ضروری است که تیم محترم هسته ای کشورمان را فرزندان انقلاب و تلاش بی وقفه آنان را شایسته تقدیر می دانیم ولی با توجه به شواهد مستندی که تاکنون ارائه کرده ایم و امروزه به اثبات رسیده است باید گفت حریف از حسن نیت این برادران- که نسبت به دشمن ناروا بود- و حسن ظن آنان- که باید جای خود را به سوءظن می داد- بهره گیری کرده و «نیاز» خود را در قالب «امتیاز»! به ایران اسلامی تحمیل کرده است. اکنون به وضوح می توان دید که مقامات آمریکایی، خشم و کینه خود از ایران اسلامی را در پس لبخندهای سالوسانه پنهان ساخته بودند و صهیونیست ها، خنده های مستانه ناشی از ذوق زدگی خود را پشت اشک های دروغین در مخالفت با توافقنامه ژنو مخفی کرده بودند.

4- با توجه به آنچه گذشت، آمریکا و متحدانش به شدت نگران خودداری ایران از اجرای توافقنامه ژنو هستند و از سوی دیگر، اجرای آن می تواند نه فقط برنامه هسته ای بلکه خط علم و فناوری کشورمان را با آسیب های جدی روبرو کند. اما، نقطه کنونی ایستگاه آخر نیست چرا که ساختار قانونی توافقنامه ژنو ناقص است و جمهوری اسلامی ایران می تواند با استناد به قوانین شناخته شده بین المللی، متن توافقنامه را به گونه ای که منافع ایران اسلامی را در پی داشته باشد، اصلاح کند. از جمله آن که؛

الف: در توافقنامه ژنو از «واژه های کشدار» و چندپهلو استفاده شده است که می تواند تفسیرهای متفاوت و متضاد داشته باشد، نظیر واژه «قانع شدن SATISFACTORY» در فصل مربوط به گام دوم و یا «قید»هایی که در فصل آخر و درباره «حق غنی سازی ایران» آمده است، مانند «منطبق بر نیازهای عملی PRACTICAL  NEEDS»، «گستره و سطح غنی سازی SCOPE & LEVEL»، «ظرفیت غنی سازی»، «محل انجام غنی سازی» و نمونه های دیگری که پیش از این به مواردی از آن در یادداشت« نه کلاهک، نه کلاه» به آن اشاره شده است.

تیم هسته ای کشورمان می تواند و حق دارد که توافقنامه ژنو را با استناد به واژه های کشدار و تعریف نشده آن، ناقص و غیرقابل اجراء بداند و خواستار تعریف روشن و شفاف و به قول اهل منطق «تعریف جامع و مانع» اینگونه واژه ها شود.

باید توجه داشت که روش متداول و فرمول شناخته شده در تنظیم تعهدنامه ها، توافقنامه ها و هر سند تعهدآور دیگری آن است که اولا؛ از به کارگیری واژه های کشدار و فاقد تعریف مشخص خودداری شود و ثانیا؛ در صورت الزام به استفاده از واژه های چندپهلو و کشدار، مرجع مشخص و مرضی الطرفینی برای تفسیر نهایی اینگونه واژه ها مشخص شده و در متن توافقنامه بر آن تاکید شود.

ب: اصل 77 قانون اساسی کشورمان تصریح می کند که «عهدنامه ها، مقاوله نامه ها، موافقت نامه های بین المللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد» و اصل 125 قانون اساسی امضای عهدنامه ها و مقاوله نامه ها و قراردادها و... را تنها بعد از تصویب مجلس شورای اسلامی، قانونی می داند.

بنابراین با توجه به اصول یاد شده از قانون اساسی، توافقنامه ژنو از نگاه نظام جمهوری اسلامی ایران فاقد وجاهت قانونی بوده و اعتبار اجرایی ندارد.

گفتنی است، اجرای توافقنامه بدون تصویب مجلس شورای اسلامی، نقض آشکار حاکمیت ملی ایران است و از سوی دیگر در ماده 10 معاهده NPT تصریح شده است؛ «چنانچه هر یک از اعضای معاهده تشخیص دهد حوادثی فوق العاده مربوط به موضوع این معاهده منافع عالیه کشورش را به مخاطره انداخته است، این حق را خواهد داشت که در اعمال حق حاکمیت ملی خود از این معاهده کناره گیری کند».

با توجه به ماده فوق، توافقنامه ژنو از آنجا که به تصویب مجلس شورای اسلامی نرسیده است با قانون اساسی کشور مغایرت دارد و این مغایرت، مصداق بارز نقض حاکمیت ملی است و جمهوری اسلامی ایران می تواند و حق دارد از اجرای توافقنامه ای که به تصویب مجلس شورای اسلامی نرسیده است، خودداری کند.
 و در این باره گفتنی های دیگری نیز هست که به بعد می گذاریم.

جام جم: در ضرورت همدلی شاعران

فرهنگ و ادبیات ایران و افغانستان، ریشه ها و اشتراکات بسیاری دارد. اصلا یک زمانی همه ما به زبان فارسی دری با هم گپ می زدیم. شما ملاحظه بفرمایید که دوست شاعر و ادیب پژوهشگرمان، محمدکاظم کاظمی، در مراسم گرامیداشت خودش چه گفته است. بشنو از «وی» چون حکایت می کند:

ـ «همواره داغ و دردی بر دل من بوده است و آن درد این بوده که روزگاری مردم ایران، تصویر مثبت تری از افغانستان و مردمش داشته باشند و اتفاقا یکی از برکات شعر من این بود که الفتی را میان مردم ایران و افغانستان به وجود آورد و این شروع یک تعامل مثبت فرهنگی و ادبی بین دو کشور است.»

باری؛ این همان شاعر مثنوی بازگشت است که اوایل دهه 70 با همین زبان دردمندانه اش گفت: «غروب در نفس گرم جاده خواهم رفت / پیاده آمده بودم، پیاده خواهم رفت». و الان نیز از پس حدود 20 سال و اندی، باز با همان زبان گله مند و دردمند و معترض، هرچند به زبان طنزی تلخ، غم یار و دیار خود را واگویه می کند:

«رخش را در چرا رها کردیم تا که تهمینه ای نصیب شود / او به دنبال رخش دیگر رفت ، ما خری لنگ را رکاب زدیم / تا که بوسید دست ما را سیخ ، گذر از مهره های پشتش کرد / این چنین برّه روی آتش رفت ، این چنین شد که ما کباب زدیم / هفت خوان را به ساعتی خوردیم ، شهره گشتیم در گرانسنگی / لاجرم در مسیر کاهش وزن مدتی صبح ها طناب زدیم / جوشن پاکدامنی که نبود، و از آن شعله ایمنی که نبود / ما سیاووش های نابغه ایم، کرم ضدآفتاب زدیم!

بسته پیشنهادی: ما نیز به سهم خود، ضمن تاکید مجدد و مشدد بر ضرورت ایجاد همدلی میان شاعران ایران و افغانستان، یک بسته و بقچه پیشنهادی خیلی فشرده و جمع و جور را در همین راستا تقدیم می کنیم:

1ـ همدلی شاعران ایرانی:برای بعضی دوستان شاعر که حرف های «بین الاحباب»ی درون گروهی و صنفی را روز روشن، توی بوق و کرنا می کنند، که ایهاالناس: «هوار هوار بردند... دار و ندار مارو....»؛ و بعضی از دوستان دیگر، متقابلا بیانیه شداد و غلاظ صادر می کنند که: «کی بود کی بود؟.... من نبودم دستم بود، تقصیر آستینم بود....»؛ و ملت همیشه در صحنه، این وسط، گیج و گنگ؛ به تماشا و تفکر مشغول و مشکوک!

2ـ داشتن برنامه های رسانه ای: فقط کتاب کفایت نمی کند. اگر آقای کاظمی می خواهند مردم ایران بیشتر با فرهنگ و ادبیات افغانستان آشنا شوند، حتما به رسانه ملی (اعم از صدا و سیما)طرح و برنامه بدهند. چه اشکالی دارد که در حوزه شعر و ادبیات این کشور، برنامه هایی تلویزیونی داشته باشند؟ همه اش که نباید ترانه افغانی«می زنه بارون بَه شیشه» [و لابد، شیشه کاریش نمیشه!] پخش شود. الان برخی شبکه های ضاله ماهواره ای در این زمینه، جلوترندها!.... از ما گفتن!.... بله، کمبودها را در جریانیم. آقابزرگ ما گاهی به شوخی می خواند: روزی که ما خان بودیم / در مُلک افغان بودیم / تنبان متری سی شی بود / ما پا بی تنبان بودیم!.... (خودش هم می خندید و به آواز می خواند!)

سیاست روز: دنبالت می آم «مسی» تا آرژانتین!

به نظر شما علت ایجاد شهر چیست؟ چطور می شود که شهر حادث می شود؟
سوالات فوق مربوط به کدام یک از گزینه های زیر است؟
الف) موضوع انشای مدرسه راهنمایی «دانش» شهرستان شفت در استان گیلان
ب) دو سوال فلسفی دیگر از «دکارت» در ادامه سوال «بودن یا نبودن؟»
ج) دو سوال فلسفی و بنیادین از برادر «محمد غرضی» – کاندیدای ریاست جمهوری –
د) هیچکدام

یک خانم هنوز رییس کمیته بانوان کشوراست و الان فقط می تواند در این زمینه اظهارنظر کند. به نظر من هم بهتر است در این زمینه بیشتردر خصوص موضوعاتی مثل آشپزی خانم ها، جنگ شادی و اینها کار کند و نظر من اینهاست ایشان باید دنبال این چیزها باشد.
عبارت فوق از کیست؟

الف) شهردار شهر خارخارستان در کشور مغولستان
ب) رییس شورای ده کله آباد از توابع مزار شریف افغانستان
ج) نایب رییس شورای شهر جزیره هونولولو واقع در اقیانوس اطلس
د) رییس شورای شهر بهشهر مازندران

یک نماینده مجلس: امروز فضای سایبری و مجازی، ماهواره و فیس بوک، وی چت و وایبر 70درصد وقت جوانان و نوجوانان را گرفته است.

به نظر شما شغل بعدی این نماینده محترم کدام یک از مسئولیت های زیر خواهد بود؟
الف) مدیرعامل کارخانه کنتورسازی ایران
ب) رییس مرکز آمار ایران
ج) رییس کارگروه فیلترینگ همه چیز غیر از تلفن ثابت
د) وزیر ارتباطات و فن آوری اطلاعات

کدام یک از اخبار زیر «استراتژیک تر» است؟
الف) خبر ساعت 21 شبکه یک : خاله شادونه برای سومین بار زایید.
نکته : بعضی زایش ها آنقدر استراتژیک است که در اخبار سراسری پخش می شود.
ب) جمشید مشایخی: به زودی به آرژانتین می روم و از لیونل مسی معذرت خواهی می کنم.
نکته: لیونل مسی اصلا در آرژانتین نیست و در اسپانیا زندگی می کند اما استراتژی خان دایی عوض نمی شود.
ج) مدیر شبکه رادیو: سریال ساختمان پزشکان از رادیو پخش می شود.
نکته:این استراتژی شبکه رادیو واقعا در حلق ما!
د) فرمانده ناجا: خودروی اسکانیا فقط 10درصد بازار کشور را در اختیار دارد ، اما 53 درصد کشته های مربوط به وسایل حمل و نقل عمومی مربوط به خودروی اسکانیا می شود.
نکته: بدون شرح!

کیهان: دَرَک(گفت و شنود)

گفت: تازه چه خبر؟!
گفتم: آریل شارون، جلاد صبرا و شتیلا و عامل قتل عام مرد و زن و کودکان مظلوم فلسطینی به جهنم رفت.

گفت: ولی 8 سال قبل سکته مغزی کرده بود!
گفتم: طی 8 سال گذشته در حالت کُما بود تا اینکه بالاخره دیروز جان کَند و به جهنم رفت.

گفت: ولی سکته مغزی باید خیلی زودتر از اینها، این جلاد را به دَرَک می فرستاد.
گفتم: چه عرض کنم؟! به ملاج یارو تیر خلاص زده بودند چند سال بعد مُرد. علت را بررسی کردند. معلوم شد، گلوله طی این چند سال، دنبال مغز یارو می گشت!

شرق: اخبار تلگرافی

امروز چندتا خبر را تلگرافی و تندتند با هم بررسی می کنیم و می رویم پی کارمان:
- نخستین کارخانه شیشه در ایران ملی می شود.

به نظرم بعد از اینکه مصرف شیشه ملی شده باید کارخانه شیشه هم ملی شود.
- آبشار نیاگارا از حرکت باز ایستاد.

احتمالا یک تیم کارشناسی از دولت مهرورزی بعد از موفقیت در خشک کردن دریاچه ارومیه، هامون و رودخانه ها به کانادا اعزام شده تا نیاگارا را خشک کنند.
- مردی که با معرفی خود به عنوان مامور پست اقدام به آزارواذیت زنان و سرقت کرده بود، دستگیر شد.

از مسوولان می خواهیم صندوق پست منازل را هم فیلتر کنند.
- مدیرکل محیط زیست استان سمنان: برای کاهش مرگ حیات وحش در سوانح جاده ای باید چاره ای جدی اندیشید.

به نظر ما با توجه به احتمال سوختن اتوبوس و چپگی قطار و سقوط هواپیما، قبل از حیوانات یک فکری به حال آدم دوپا بکنند که زنده به مقصد برسد. بزغاله و گوزن و گاو فعلا اعتراضی ندارند.
- رییس مرکز اطلاع‏رسانی و امور بین‏ الملل وزارت کشور: مردم سه هزار شبکه ماهواره ای رادیویی و تلویزیونی بیگانه را مایوس کرده‏اند.

شرط می بندم آمارشان 3005 شبکه بوده. مردم 3000 شبکه را مایوس کردند اما پنج شبکه را امیدوار نگه داشته اند.
- معلم مشهدی در جمع برترین های دو ماراتن کشور قرار گرفت.

وی گفت: ما معلمان از بس دنبال حق و حقوقمان در وزارتخانه می دویم، بدنمان ورزیده شده که جا دارد جای مدرسه، ما را بفرستند المپیک.
- فقط حقوق 15درصد بازنشستگان بالای یک میلیون تومان است.

قرار شده آن 85 درصد که حقوق کم می گیرند از حالت بازنشسته خارج شوند و کلا باز بنشینند یا دراز بکشند و هوا بخورند.
توضیح: منبع ما علاوه بر روی پشت بام، «فارس»، «مهر» و «ایسنا» نیز هست.

به گزارش مهر متن نامه احمد توکلی نماینده تهران به معاون اول رئیس جمهور به این شرح است:

باسمه تعالی
برادر ارجمند جناب آقای جهانگیری
معاون اول محترم رئیس جمهور
سلام علیکم

نامه مورخ 18/10/92 جنابعالی به وزیر محترم صنعت، معدن و تجارت و رئیس کل محترم بانک مرکزی را دو سه بار خواندم. قصد تصدیع نداشتم ولی به نظر رسید که اهمیت تخلف صورت گرفته از نگاه شما پنهان مانده است و این امر ممکن است موجب غفلت از سایر اقدامات سلطه طلبانه بر بازار شود. به ناچار توجه تان را به چند نکته زیر جلب میکنم:

1- در گزارش مورخ 15/10/92 اینجانب به رئیس و نمایندگان مجلس، دادن دو امتیاز ناروا مطرح بود که در هر دو، آقای نعمت زاده و در یکی جنابعالی و آقای دکتر سیف، به درجات مختلف دخیل بوده اید. متاسفانه نسبت به تصحیح اولی هیچ دستوری در نامه شما نبود. یعنی این که به طور استثنایی به یک تاجر خاص 80 میلیون یورو ارز با هزینه انتقال کم و سرعت انتقال بالا داده شده که ده ها میلیارد تومان سود بادآورده برای وی داشت، هیچ تدبیری برای بازگرداندن این رانت در نامه شما نبود. و نسبت به رانت دوم هم با این که به رفع سوءاثر امتیاز داده شده دستور دادید، نه تنها هیچ آثاری از پشیمانی و تأسف از کار انجام شده به چشم نمی خورد، بلکه تقدیر و تشکر نیز از ارایه رانت به یک تاجر خاص به عمل آمده بود! این تذکر را لازم دیدم تا شرط برادری را نسبت به شما و شرط نمایندگی را نسبت به مردم بجا آورده باشم. این گونه رفتار، زیبایی سرعت واکنش شما به یک هشدار دلسوزانه را می پوشاند، سرعتی که به قدر خود جای تشکر دارد.

2-  علی علیه السلام در نامه به مالک اشتر، پس از سفارش نسبت به تجار و صنعتگران و امر به تسهیل فعالیت آنان، هشدار می دهند که " با این همه سفارش، هشیار باش که در بسیاری از آنان تنگ نظری شدید، آزمندی زشت، میل به احتکار و علاقه به تسلط بر بازار وجود دارد" سپس دستور می دهندکه از احتکار و سلطه طلبی آنان جلوگیری کن. این دستور دینی که امروز علم اقتصاد آن را نظریه پردازی کرده است باید سرلوحه کار مسئولان اقتصادی کشور باشد. به ویژه که در ماده 1 قانون اجرای سیاست های اصل 44 یکی از وظائف دولت " جلوگیری از ایجاد انحصار توسط بنگاه های اقتصادی غیردولتی، منع رفتارهای ضد رقابتی از جمله رویه های محدود کننده و اعمال بازرگانی غیرمنصفانه و تسهیل رقابت به منظور افزایش کارایی و رفاه اقتصادی" شناخته شده است. یعنی دولت هم باید از انحصار بازدارد، و هم از اعمال بازرگانی غیرمنصفانه(دامپینگ).  جنابعالی توجه دارید که همین رانت ها امکان تسلط بر بازار را فراهم می سازد. شما که در اجرای دستور امیرمومنان برای تسهیل امور واردکنندگان، توصیه می کنید، برای جلوگیری از تسلط آنان بر بازار نیز اقدام بفرمایید.

3- خطری که الان پیش آمده همین بازرگانی غیرمنصفانه، یعنی ارزان فروشی به قصد حذف رقیبان از بازار و گرانفروشی پس از تسلط بر بازار است؛ چه علیه کشاورزان زحمتکش ذرت کار خوزستان، چه علیه تجار هم صنف. برادرانه هشدار می دهم که برای منافع مردم مظلوم، به شدت نسبت به این امر حساس باشید.

اینجانب همچنان منتظر اقدامات تکمیلی شما هستم.  

احمد توکلی نماینده مجلس شورای اسلامی  و ناظر مجلس در شورای پول و اعتبار

به گزارش جام جم آنلاین به نقل ازپایگاه اطلاع رسانی دولت؛وی ادامه داد: این امر موجب می شد مالکین کشتی تا زمان وصول ارز، اجازه پهلودهی و تخلیه کشتی را ندهند ، لذا دستیابی به راه حلی که زمینه ساز استفاده از توانمندی های بالقوه و بالفعل بخش های مختلف اقتصادی اعم از دولتی و غیردولتی به منظور تأمین به موقع کالاهای اساسی و نهاده های دامی با حداقل هزینه و در کوتاه ترین زمان ممکن باشد امری حیاتی و اجتناب ناپذیر بود.

نعمت زاده یادآورشد: این در حالی بود که در شروع به کار دولت تدبیر و امید ، قیمت ارز کشور برای واردات کالاهای اساسی از مبلغ 12260 ریال به 24780 ریال برابر مصوبه مجلس شورای اسلامی افزایش یافت ولی علی رغم این تغییر عمده در نرخ ارز و دوبرابر شدن آن ، قیمت کالاهای اساسی با تدبیر دولت و نظارت مستمر تغییر چندانی پیدا نکرد.

وزیر صنعت، معدن و تجارت در ادامه با بیان اینکه تخصیص نوع ارز و محل تأمین آن توسط بانک مرکزی تعیین می شود، تصریح کرد: این وزارتخانه صرفاً در آن مقطع زمانی تأکید بر پرداخت ارز از هر طریق ممکن به نهاده های دامی به ترتیب ورود کشتی ها داشت و تمامی واردکنندگان نیز بطور یکسان از ارز مبادله ای استفاده کرده اند.

وی ضمن بیان این مطلب افزود: در راستای تحقق این امر ضروری بود به دلیل عدم تأمین به موقع ارز و همزمان با ورود کالا و کشتی به بنادر کشور، چنانچه واردکننده ای دارای توانمندی های تأمین ارز و متقاعد کردن فروشندگان و واردکنندگان به دریافت ارز کالای وارده در مدت 3 الی 6 ماه پس از ورود ترخیص و توزیع کالا باشد از آن استقبال شود.

به گفته  نعمت زاده ؛ از این رو این موضوع نقطه مثبتی در فرآیند و چرخه سرعت و تسهیل در واردات را فراهم و پیامدهای مثبتی در عرضه کالاها و ایجاد تعادل و آرامش در بازار ایجاد کرد.

وی با تاکید این مطلب افزود: در این راستا توافق سه جانبه ای بین بانک مرکزی ،شرکت مورد نظر و بانک عامل انجام شد و این شرایط موجب تخلیه تعداد 28 فروند کشتی به میزان حدود 800 هزار تن نهاده های دامی گردید.

وزیر صنعت، معدن و تجارت با شفاف سازی این مطلب اظهار کرد: این امر باعث افزایش موجودی، عرضه به موقع، تثبیت نرخ و پیشگیری از توقف تولید فرآورده های دامی و پرداخت دموراژ اضافی شده است.

نعمت زاده در ادامه با بیان اینکه برخلاف تصور ، نه تنها اقدام شرکت وارد کننده موجب بهره برداری از رانت نگردیده است خاطر نشان کرد : این شرکت با قبول ریسک و مسئولیت خود و بدون تخصیص ارز، کالا را وارد کشور کرده و سپس در فاصله زمانی 3 تا 6 ماه با نوع ارزی که در اختیار بانک مرکزی است نسبت به تخصیص و دریافت ارز کالای وارد شده اقدام خواهد کرد که با اجرای این توافق از پرداخت وجه هنگفت دموراژ به شرکتهای خارجی نیز جلوگیری می شود.

وی همچنین با اشاره به ضرورت تعمیم و تسری این شرایط و برخورداری وضعیت یکسان برای کلیه واردکنندگان و سایر اشخاص و پرهیز از هرگونه امتیاز و تبعیض یادآور شد: مراتب طی دستورالعمل کتبی به سازمان توسعه تجارت که نقطه آغازین عملیات واردات کالاها و نهاده های دامی به کشور است ابلاغ و مراتب به طور جامع، اطلاع سانی شد.

وزیر صنعت، معدن و تجارت با اشاره به ضرورت این اقدام افزود: براساس این دستور العمل، تمامی واردکنندگانی که تمایل و داوطلب به انجام چنین رویه مشابهی همانند شرکت فوق الذکر هستند می توانند به معاونت ارزی بانک مرکزی مراجعه و پس از تعهد لازم اقدامات معمول از این امکان استفاده کنند.

وی همچنین اظهار کرد: علاوه بر ابلاغ به سازمان توسعه تجارت ایران، این موضوع به 22 شرکت واردکننده که دارای سوابق در این زمینه بوده اند نیز به صورت کتبی منعکس شده است.

وی می‎گوید: از زمان امضای توافق موقت در ماه نوامبر، مباحثه‎ای در واشنگتن در زمینه هدف از تحریم‎های اقتصادی به راه افتاده است که باعث اختلاف نظر شده است: "دولت باراک اوباما همواره بصورت علنی اعلام کرده است که هدف غایی آن "تغییر در محاسبات ایرانیان" درباره مذاکرات هسته‎ای است."

این دپیلمات ارشد آمریکایی، می‎افزاید: اما آنچه بعد از 24 نوامبر رخ داد نشان داد برخی در آمریکا اهداف سیاسی جاه طلبانه‏‎تری دارند. این گروه اعتقاد دارد تحریم‎ها باید آن قدر به جمهوری اسلامی فشار وارد کند که به تمام درخواست‎های آمریکا گردن بنهد و برنامه هسته‎ای خود را بصورت کامل از بین ببرد. این گروه که شامل بسیاری از اعضای کنگره آمریکاست، اساساً به این دلیل با توافق ژنو مخالف هستند که ایران را مجبور به تسلیم نمی‎‏کند.

جان لیمبرت انتخاب حسن روحانی به ریاست جمهوری ایران را باعث حرکت به سوی «مسیری سازنده‎تر» دانست و با بیان اینکه عرصه جدیدی میان تهران و واشنگتن برای تامین منافع دو کشور و دو ملت بوجود آمده، مدعی شد : مذاکره کنندگان ایرانی مسائلی را مطرح کردند که تا چند ماه قبل غیرقابل تصور بود.

اغفال بزرگان

مهدی کلهر مشاور رئیس جمهور سابق در اختتامیه جشنواره عمار در مشهد گفت: در فتنه 88 برخی از بزرگان انقلاب هم گول خورده و اغفال شدند و در واقع این فتنه برای هیچ یک از گرایشات سیاسی داخل کشور مفید نبود.

به گزارش مهر، مشاور رسانه ای دولت نهم و دهم اظهار کرد: در حال حاضر حتی 10 درصد از فتنه صورت گرفته در سال 88 هم بازخوانی نشده است.

کلهر تصریح کرد: فتنه در واقع نشانی دروغین و فاقد محتوا از حقیقت یک موضوع است و فتنه سال 88 نقابی دروغین از انقلاب اسلامی ایران بود و قرار بود وقایع امروز سوریه در کشور ما اتفاق بیفتد.

پاسخ مرد خاکستری به خاتمی

عنصر خاکستری اصلاحات بر خلاف محمد خاتمی که معتقد است تعدد لیست اصلاح طلبان با جریان اعتدال باعث شکست هر دو لیست می شود، در پاسخ به خاتمی گفته ما نباید اشتباه اصولگرایان را نسبت به احمدی نژاد تکرار کنیم.

به گزارش مشرق،وی افزود: آنها خیلی دیر حساب خود را از احمدی نژاد جدا کردند و در نتیجه ناکارآمدی های احمدی نژاد به حساب آنان واریز شد. ما باید خیلی زود حسابمان را از دولت روحانی جدا کنیم تا ناکارآمدی و مشکلات این دولت گریبانگیرمان نشود.

خشم سعودی ها از افشاگری رسانه های ایرانی

در پی افشاگری رسانه های ایران درباره حمایت عربستان از تروریست ها در منطقه و انفجارهای تروریستی اخیر بویژه انفجار جلوی سفارت ایران، سعودی ها نتوانستند خشم خود را پنهان کنند و تلاش کردند دولت عربستان را از اقدامات این تروریست های سعودی تبرئه کنند.

به گزارش فارس، روزنامه سعودی الیوم در همین راستا با انتشار مطلبی از ایران و مسئولان ایرانی خواست تا به زعم خودش در امور داخلی دیگران دخالت نکند.

این روزنامه خشم خود را از افشاگری رسانه های ایرانی پنهان نکرد و برای کم جلوه دادن تاثیر این افشاگری بر افکار عمومی منطقه نوشت: حمله رسانه ای و تبلیغاتی علیه عربستان به منزله بادکنکی است که یک کودک اندکی با آن بازی می کند و سپس می ترکد و این کودک گریه می کند و بازی دیگری می خواهد. (این تبلیغات) به این کشور (عربستان) و مردم و مسئولان آن هرگز زیان نخواهد رساند.

روزنامه الیوم بدون اشاره به اینکه انفجار اخیر جلوی سفارت ایران در بیروت را گروهک عبدالله عزام به سرکردگی ماجد الماجد تروریست سعودی برعهده گرفت، نوشت: ماشین تبلیغاتی ایران این روزها به همراه مشتی مزدور عرب در تلاشی نافرجام بدنبال ضربه زدن به عربستان و جایگاه جهانی آن است و تلاش های بیهوده و فاقد هرگونه ارزش مستند و بی اعتباری را درباره مسئول دانستن طرف های سعودی در انفجار شهر بیروت و حمله به سفارت ایران انجام می دهد.

به گزارش جام جم آنلاین، صدور بی رویه مجوز تاسیس آزمایشگاه ها از سوی وزارت بهداشت و تعیین تعرفه های بسیار کمتر از هزینه های تمام شده آزمایش ها باعث شده است یا بسیاری از آزمایشگاه ها ورشکست شوند یا به شیوه ای نوین دلالی کنند یا به ارائه خدمات غیر علمی و غیر استاندارد گرانقیمتی، رو بیاورند که باعث تشخیص دیر هنگام بیماری های خطرناکی همچون انواع سرطان و حتی مرگ بیماران به علت این اهمال کاری می شود.  

نشست خبری امروز دکتر فرید کرمی ، رئیس انجمن آسیب شناسی ( پاتولوژی) هم با هدف هشدار دادن درباره همین آسیب های نوپدید در زمینه عملکرد آزمایشگاه های پزشکی بود تا به مردم خبر بدهد بسیاری از روش های آزمایشگاهی  جدید که از سوی برخی پزشکان و آزمایشگاه ها تبلیغ می شود، هیچ مبنای علمی ندارد و نه تنها هزینه های اضافه ای را به مردم تحمیل می کند بلکه سبب به تاخیر افتادن فرایند تشخیص و درمان بیماری های شان هم می شود.

پول های واقعی، آزمایش های الکی

غربالگری جنین ، برخی انواع تست های ژنتیکی، برخی انواع تست های پاپسمیر از جمله روش های تشخیصی گران و غیر علمی است که این روزها از سوی پزشکان تجویز می شود و  کرمی درباره شان هشدار می دهد.  او همین تازگی تبلیغ یکی از آزمایشگاه ها را دیده است که به مردم وعده می داده  با یک آزمایش خون ساده می توانند هر نوع سرطانی را در بدن تشخیص دهد در حالی که این پاتولوژیست تاکید می کند اصطلاح سرطان، به مجموعه ای وسیع از بیماری ها گفته می شود و تشخیص آن ها صرفا با آزمایش خون ممکن نیست!

به گفته رئیس انجمن آسیب شناسی ، سرگردان کردن بیماران میان روش های تشخیصی غیر علمی ،گاهی هم باعث می شود  پس اندازی که بیماران برای درمان بیماری شان در نظر گرفته اند هدر برود و آنها فرایند درمان را نیمه کاره رها کنند چرا که به گواه کرمی تعرفه های دولتی غیر واقعی و کمتر از قیمت تمام شده آزمایش ها، باعث می شود آزمایشگاه ها مابه التفاوت قیمت را از مردم بگیرند و به همین علت سرمایه ای که آنها برای درمان کنار می گذارند ممکن است گاهی حتی در مرحله تشخیص تمام شود. جالب است بدانید هزینه این ازمایشگاه های غیر ضرروری و نامطمئن به گفته کرمی ممکن است از 100 هزار تا حدود یک میلیون تومان یا حتی بیشتر متغیر باشد.

این پاتولوژیست اظهار می کند هم اکنون 80 درصد هزینه های آزمایشگاهی را مردم از جیب می پردازند و پیش بینی می کند که این رقم در سال آینده به 85 درصد نیز برسد.

سایه سودجوها روی سر آزمایشگاه ها

رئیس انجمن آسیب شناسی توضیح می دهد که هم اکنون روش های تشخیصی جدیدی وارد کشور شده و واردات کیت های آنها مجوز ورود به کشورمان را می گیرد که به هیچ وجه مورد تایید متخصصان علمی نیست و ظاهرا دست هایی پشت پرده برای کسب سود مالی بیشتر ، آنها را به پزشکان ارائه می دهند و قانع شان می کنند که این روش ها علمی است این در حالیست که در کشورهای توسعه یافته،  سازمان های بیمه گر به شکل مستقیم روش های تشخیصی تجویز شده از سوی پزشکان را می سنجند تا مطمئن شوند که این روش ها مفید است و به جا، تجویز شده  اما در کشور ما چنین روالی وجود ندارد و همین آشفته بازار باعث تجویز روش های تشخیصی غیر علمی از سوی پزشکان شده است .

البته تجویز روش های تشخیصی غیرعلمی تنها خطای پزشکان در زمینه تجویز آزمایش برای بیماران نیست و گروهی دیگر از پزشکان هم آزمایش هایی را برای بیماران تجویز می کنند که گرچه علمی است اما مورد نیاز بیمار نیست. کرمی به مجموعه این آزمایش ها،  « روش های القایی » می گوید و هشدار می دهد که استفاده از این روش ها مختص کشورهایی است که در حوزه سلامت توسعه یافته نیستند و نظارتی بر علمکرد پزشکان و آزمایشگاه های شان وجود ندارد.

دکترها را سفر تفریحی می برند که آزمایش بنویسند!

برای شما هم پیش آمده است که از شدت تلخی خبری لبخندی بزنید؟ از همان خنده ها که می گویند از گریه غم انگیز تر است. خبر رئیس انجمن  پاتولوژی درباره رشوه گرفتن برخی کنگره ها و پزشکان هم از آن دست خبرهاست. او می گوید : متاسفانه مدتی است برخی آزمایشگاه ها حامی مالی ( اسپانسر ) کنگره های پزشکی می شوند و از این راه ، شیوه های تشخیصی غیرعلمی شان را تبلیغ می کنند و حتی برخی پزشکان را به سفرهای تفریحی می فرستند تا روش های آنها را برای بیماران شان تجویز کنند و وزارت بهداشت نیز در این زمینه نظارتی ندارد.

دلال های آزمایشگاهی پدیده ای عجیب

اگر تازگی ها به مطب پزشکی رفته اید و آزمایشی برای تان تجویز کرده است حالا، تا اینجای گزارش ، شاید نگران شده اید و  به فکر افتاده اید که مبادا پزشک شما هم از آن دست پزشکان « سفر سیاحتی رفته » باشد ، اما باقی ماجرا را هم بخوانید خطرات دیگری هم بر سر راه تشخیص مشکلات کمین کرده است.

 کرمی یکی از این خطرها را توصیف می کند: آزمایشگاه مرجع سلامت زیر نظر وزارت بهداشت ، اخیرا به آزمایشگاه های تشخیص طبی مجوز فعالیت های تخصصی را داده است در حالی که این فعالیت ها صرفا باید با حضور پاتولوژیست انجام شود اما آزمایشگاه های تشخیص طبی پاتولوژیست ندارند و به همین علت ، دلالی از نوع تازه ای در نظام بیمار سلامت کشورمان ایجاد شده است به این ترتیب که گروهی از آزمایشگاه های تشخیص طبی ، نمونه های آزمایشی مردم را می گیرند و به عنوان واسطه آنها را به پاتولوژیست ها در آزمایشگاه ها یا بیمارستان های دیگر تحویل می دهند.

این دلالی آزمایشگاه های تشخیص طبی اما باعث می شود نمونه های آزمایشی  گاهی دیرتر از زمانی که باید، به دست پاتولوژیست ها برسد و یا در همین ازمایشگاه ها و بدون کمک گرفتن از پاتولوژیست مورد مطالعه قرار بگیرد که احتمال تشخیص اشتباه را زیاد می کند و جان مردم را به خطر می اندازد.

رئیس انجمن پاتولوژی علت بوجود آمدن همه این مشکلات را در حوزه عملکرد آزمایشگاه ها ، تعرفه های غیر واقعی و صدور بی رویه مجوز تاسیس آزمایشگاه ها می داند که برخی مسئولان این مراکز را وادار کرده است برای جبران ضرر مالی و جلوگیری از ورشکستگی ، به رقابت ناسالم روی آورند و سعی کنند از هر راهی که ممکن است سرپا بمانند.

مریم یوشی زاده - خبرنگار جام جم آنلاین