|
حامیان ولایت __ خادمین امت درباره وبلاگ  آخرین مطالب
آرشیو وبلاگ صفحات وبلاگ
نویسندگان سه شنبه 92 دی 17 :: 9:36 صبح :: نویسنده : حاج آقا محمد رضا رنجبر
با ادامه درگیری ها در سوریه و آشکار شدن روزافزون چند دستگی میان نیروهای مخالف دولت دمشق که به تضعیف موضع آن ها در مقابل دولت منجر شده، در میان کشورهای حامی مخالفان نیز درباره حمایت از آن ها اختلافات جدی به وجود آمده است. به نظر می رسد در این میان، اختلاف برنامه های آمریکا و عربستان سعودی روز به روز شکل جدی تری به خود می گیرد.
کد خبر: 369450
تاریخ انتشار:16 دی 1392 - 23:54-06 January 2014
با ادامه درگیری ها در سوریه و آشکار شدن روزافزون چند دستگی میان نیروهای مخالف دولت دمشق که به تضعیف موضع آن ها در مقابل دولت منجر شده، در میان کشورهای حامی مخالفان نیز درباره حمایت از آن ها اختلافات جدی به وجود آمده است. به نظر می رسد در این میان، اختلاف برنامه های آمریکا و عربستان سعودی روز به روز شکل جدی تری به خود می گیرد.
به گزارش «تابناک»، شواهد و قرائن حاکی از آن است که برنامه عربستان سعودی در عرصه سیاست خارجی، مبتنی بر در پیش گرفتن گونه ای از سیاست تهاجمی است که تداوم بخشیدن به جنگ داخلی در سوریه به منظور براندازی دولت بشار اسد، مهمترین بخش آن به شمار می رود.
سایت تحلیلی «المانتیور» با اشاره به مطلبی که از سوی «نواف عبید»، پژوهشگر موسسه «بلفر» و از چهره های نزدیک به دولت سعودی، به نقل از وی می نویسد: «یکی از مهمترین اقدامات برای تأمین ثبات در جهان عرب، ایجاد یک نیروی نظامی است که بتواند به طور موفقیت آمیز اقدام به ایجاد مانع در برابر فعالیت های ایران کرده و در تلاش شورشیان سوری برای براندازی اسد به آن ها کمک کند. در همین راستا، یک فرماندهی نظامی با مقری در ریاض در سال 2014 به وجود خواهد آمد».
عبید می افزاید: «فرماندهی خلیج [فارس] شامل 100 هزار نیروی نظامی خواهد بود که سعودی ها مسئولیت تأمین 50 تا 75 هزار نفر از آن ها را بر عهده خواهد داشت. هدف نهایی تضمین این امر سات که این پایگاه قدرت جدید جهانی به گونه موثری بر منطقه تسط یافته و سبب تغییر چشم انداز سیاسی، اقتصادی و امنیتی منطقه خواهد شد».
با این حال، به اعتقاد «المانیتور»، با توجه به توانایی ها و نیات عربستان سعودی، برنامه ایجاد یک نیروی نظامی مشتمل بر 100 هزار نفر، محل بحث و تردید فراوان دارد.
نخستین سوال این است که آیا دیگر کشورهای منطقه خلج فارس در تشکیل یک ارتش منطقه ای که با هدف به چالش کشیدن ایران و کمک به شورشیان سوری ایجاد می شود، مشارکت خواهند کرد؟ روندهای جاری حکایت از آن دارد که تمایل کشورهای منطقه، دنباله روی از سیاست های آمریکا و فرصت دادن به روند دیپلماتیک در قبال ایران و همچنین مبارزه با تروریسم است؛ نه اقداماتی که به ایجاد تنش های بیشتر منجر شود.
سوال دوم این است که آیا عربستان سعودی واقعاً قصد دارد 25 تا 50 هزار نیروی خارجی را برای مهار ایران و مبارزه در سوریه، در خاک خود آموزش دهد؟ این نیروها از کدام کشورها خواهند آمد و پیامدهای داخلی و منطقه ای این امر برای عربستان سعودی چه خواهد بود؟ پاسخ ایران به چه صورتی خواهد بود؟
مسئله سوم نیز عبارت است از اینکه عربستان سعودی چگونه به جز بحرین، قدرت نظامی خود را در بقیه نقاط خارج از مرزهای خود پیاده خواهد کرد (به ویژه با توجه به سابقه اش درباره یمن)؟ در همین زمینه، باید توجه داشت که مسیر ترکیه برای وارد کردن شورشیان به سوریه، در حال بسته شدن است؛ زیرا دولت آنکارا تلاش دارد از یک سو روابط مثبت خود را با آمریکا حفظ کرده و از سوی دیگر، به بهبود روابط با ایران اقدام کند.
البته ممکن است هدف سعودی ها صرفاً افزایش قدرت چانه زنی خود در آستانه برگزاری نشست ژنو 2 باشد؛ زیرا گروه موسوم به «شورای ملی سوریه» که از گروه های وابسته به عربستان در ائتلاف مخالفین سوری است، اعلام کرده که در نشست ژنو 2 شرکت نخواهد کرد.
به هر حال، این سیاست ها در حالی از سوی عربستان دنبال می شود که دولت آمریکا اکنون به روشنی از ارتباط موجود میان مسائل سوریه و گسترش تروریسم در سطح منطقه آگاه است؛ به ویژه پس از اوج گیری خشونت ها در عراق و لبنان.
جان کری، وزیر خارجه آمریکا در پاسخ به سوالی درباره عراق گفت: «این مبارزه ای است که صرفاً به عراق محدود نمی شود. این یکی از دلایل اهمیت حیاتی کنفرانس ژنو است؛ زیرا ظهور این تروریست ها در منطقه و به ویژه در سوریه یکی از دلایلی است که بی ثباتی را در بقیه منطقه به وجود آورده است. به همین دلیل است که همه در موضوع سهیم هستند. همه کشورهای منطقه خلیج فارس، همه بازیگران منطقه ای، روسیه، ایالات متحده و بازیگران بسیار دیگری در دیگر نقاط جهان، همگی در اقدام علیه خشونت افراط گرایانه تروریست هایی که به هیچ قانونی احترم نمی گذارند و هیچ هدفی غیر از به دست گرفتن قدرت ندارند، سهیم هستند».
در مجموع، به نظر می رسد بر خلاف عربستان سعودی، ایالات متحده هیچ گونه منافعی در حمایت از ادامه جنگ تا زمان براندازی اسد ندارد. هیچ منطق راهبردی و یا مزیت اخلافی در مبارزه با اسد تا رسیدن به نقطع نهایی و یا عدم تعامل با اسد وجود ندارد. رایان کروکر، دیپلمات سابق آمریکایی هفته گذشه در نیویورک تایمز نوشت: «ما باید به ساز و کاری برای پذیرش آینده ای شامل اسد دست پیدا کنیم و توجه داشته باشیم که هرچقدر هم که او بد باشد، گزینه های بدتر نیز وجود دارد».
«المانیتور» در نهایت اشاره می کند آمریکا برای موفقیت هرگونه روند سیاسی در سوریه و همچنین کاهش تنش ها در روابط با ایران، به مشارکت عربستان سعودی نیاز دارد؛ اما در عین حال، دولت اوباما باید به اعمال فشار بر ریاض برای مشارکت در برنامه های مربوط به سال 2014 ادامه دهد.
واشنگتن همچنین باید این قضیه را برای عربستان روشن کند که منافع راهبردی و اخلاقی ایالات متحده، در پایان دادن به جنگ در سوریه است، نه ادامه آن و اینکه آمریکا خود را درگیر روند پر هزینه جدیدی از تغییر رژیم که عامل محرک آن، منازعات فرقه ای در سطح منطقه است، نخواهد کرد.
موضوع مطلب : تقابل روزافزون برنامههای آمریکا و عربستان سعودی درباره سوریه پیوندها لوگو 
آمار وبلاگ
 |
||
 |
