|
حامیان ولایت __ خادمین امت درباره وبلاگ  آخرین مطالب
آرشیو وبلاگ صفحات وبلاگ
نویسندگان جمعه 93 فروردین 22 :: 6:5 عصر :: نویسنده : حاج آقا محمد رضا رنجبر
طی یکی دو هفته اخیر، بهانه جویی های آمریکا بر سر گزینه جدید نمایندگی ایران در سازمان ملل که در نهایت به تصویب طرحی در این زمینه در کنگره منجر شد، سبب شده این موضوع به صدر اخبار مربوط به ایران راه پیدا کند. اما در ابتکاری جالب، یک روزنامه آمریکایی نظر خوانندگان خود را درباره اقدام آمریکا در جلوگیری از ورود حمید ابوطالبی به این کشور جویا شده است.
کد خبر: 392070
تاریخ انتشار:22 فروردین 1393 - 14:42-11 April 2014
 طی یکی دو هفته اخیر، بهانه جویی های آمریکا بر سر گزینه جدید نمایندگی ایران در سازمان ملل که در نهایت به تصویب طرحی در این زمینه در کنگره منجر شد، سبب شده این موضوع به صدر اخبار مربوط به ایران راه پیدا کند. اما در ابتکاری جالب، یک روزنامه آمریکایی نظر خوانندگان خود را درباره اقدام آمریکا در جلوگیری از ورود حمید ابوطالبی به این کشور جویا شده است.به گزارش «تابناک»، با تصویب نهایی طرح ممنوعیت ورود حمید ابوطالبی به خاک آمریکا از سوی کنگره این کشور، پایگاه اینترنتی روزنامه نیویورک تایمز در صفحه «اتاق مناظره» خود این موضوع را به بحث کارشناسان و مردم گذاشته است. این روزنامه پرسیده: «آیا ایالات متحده می بایست به واسطه اینکه نماینده جدید ایران در سازمان ملل در تسخیر سفارت آمریکا در سال 1979 نقش داشته، از صدور وزیر برای وی خودداری کند؟».
در ذیل این موضوع، تاکنون یادداشت هایی به قلم بارابار اسلاوین، دستیار تحقیقاتی در موسسه «شورای آتلانتیک» و خبرنگار المانیتور، بری روزن، از دیپلمات های آمریکایی حاضر در ایران در زمان تسخیر سفارت و هومان مجد، روزنامه نگار ایرانی ساکن آمریکا منتشر شده و نظرات مردمی هم به صورت مجزا در ذیل هریک از این مطالب درج شده است.
روزن در مطلب خود مدعی شده تا زمانی که ابوطالبی به واسطه نقش آفرینی خود در واقعه تسخیر سفارت آمریکا عذرخواهی نکند، نمی تواند مورد «بخشودگی» قرار گیرد. وی در این مطلب به تجربه آنچه «گروگان» گرفته شدن در ایران خوانده اشاره کرده و می نویسد وی و همکارانش نمی توانند این واقعه را فراموش کنند.
 اما نخستین نظر منتشره برای این مطلب، توسط کاربری با نام مستعار «شهروند جهانی» از استرالیا نوشته شده و در آن آمده: «من مطمئنم روزی که ایالات متحده بابت ساقط کردن هواپیمای مسافربری ایران (که بابت آن به فرمانده صادرکننده فرمان آتش مدال هم داده شد)، بابت حمایت از صدام که یک میلیون کشته در ایران بر جای گذاشت و یا بابت براندازی یک حکومت دموکراتیک در ایران از طریق کودتا، عذرخواهی کند، ایران نیز عذرخواهی خواهد کرد...».
 تام کربسباخ از واشنگتن در نظری دیگر می نویسد: «چگونه ممکن است که ایالات متحده بتواند مانع ورود دیپلماتی شود که یک کشور دیگر به عنوان نماینده خود در سازمان ملل برگزیده است؟ ایالات متحده مطلقاً نباید در این موضوعات دخالتی داشته باشد. این مثال دیگری است از اینکه چگونه ایالات متحده تلاش دارد بر دنیا سلطه پیدا کند. این موضوع اعصاب مرا به هم می ریزد».
 کریستین هایسمیر از لس آنجلس نیز نوشته: «ایرانی هایی که در دوره شاه – که مورد حمایت آمریکا بود – رنج می کشیدند نیز نمی توانند ایالات متحده را ببخشند. اما این عدم توانایی فردی در بخشایش، که قابل درک نیز هست، نباید عاملی تعیین کننده در سیاست خارجی باشد...».
 توماس زاسلاوسکی از نیویورک نیز در نظری چنین نوشته: «آقای روزن با فراموش کردن یا بخشیدن مشکل دارد و من نمی توانم وی را متهم کنم. اما این یک موضوع شخصی نیست و حتی یک موضوع مربوط به ایالات متحده هم نیست. این یک موضوع حقوقی مربوط به سازمان ملل است. به عنوان کشور میزبان، ما تعهدات مشخص و در عین حال معتدل و منطقی داریم و یکی از آن ها، این است که به کشورهای عضو اجازه دهیم نمایندگانی که خود برمی گزینند را داشته باشند. اگر می خواهیم سازمان ملل به کشور دیگری منتقل شود، می توانیم سفیر یکی از اعضا را ممنوع الورود کنیم».
دیگر نظرات منتشره برای این مطلب و دیگر مطالب اتاق مناظره نیویورک تایمز نیز از محتوای کم و بیش مشابهی برخوردارند. به عنون مثال، در یکی از نظرات منتشره برای مطلب باربارا اسلاوین آمده است: «چرا همیشه این ما هستیم که باید دیگران را به خاطر سوءرفتار گذشته شان ببخشیم؟...»
 فرد دیگری نیز در ذیل همان مطلب چنین نوشته: «چگونه ایالات متحده می تواند میزبان سازمان ملل باشد و به اعضای این سازمان بگوید که چه کسی را می توانند برای نمایندگی خود بفرستند؟ ما می توانیم دیپلماتی که برای مأموریت به آمریکا آمده را عنصر نامطلوب تشخیص دهیم، اما سازمان ملل ملک شخصی ما نیست».
 در تنها نظری که برای مطلب هومان مجد منتشر شده نیز فردی به نام استیو سینگر از شیکاگو چنین نوشته است: «گذشته ها گذشته است. حقیقت این است که ما از مدت ها پیش از انقلاب در سیاست داخلی ایران دخالت می کردیم. شخصیت پوچ و نفرت انگیز رضا شاه پهلوی، مخلوق ما بود. رژیم انگل وار وی، مایه نفرت به شمار می رفت...».
به هر حال، مرور این نظرات و همچنین دیگر مطالب منتشره طی روزهای اخیر از سوی تحلیلگران و صاحب نظران آمریکایی، نشانگر آن است که بر خلاف ادعاهای سیاستمداران تندروی آمریکایی، جنجال به وجود آمده بر سر معرفی ابوطالبی، تنها نتیجه سیاست بازی های مقامات آمریکایی بوده و هیچ ارتباطی به افکار عمومی یا حتی متفکران این کشور ندارد. البته باید دید دولت آمریکا تا چه حد به پیشروی در این مسیر خودخواهانه ادامه خواهد داد.
موضوع مطلب : آمریکا میتواند از ورود نماینده کشوری در سازمان ملل جلوگیری کند؟ پیوندها لوگو 
آمار وبلاگ
 |
||
 |
